اثربخشی تزریق‌های اپیدورال پری‌نورال با سرم اتولوگ برای فشردگی رادیکولار کمری

سرم اتولوگ

اثربخشی تزریق‌های اپیدورال پری‌نورال با سرم اتولوگ برای فشردگی رادیکولار کمری

شواهد به دست آمده از مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که سایتوکاین‌هایی مانند اینترلوکین-1 نقش تعیین‌کننده‌ای در پاتوفیزیولوژی رادیکولوپاتی کمری دارند. ACS غنی از آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1 و سایر سایتوکاین‌های ضد التهابی است.

سی و دو بیمار با تزریق‌های اپیدورال پری‌نورال از طریق ACS درمان شدند؛ 27 بیمار با 5 میلی‌گرم تریامسینولون و 25 بیمار با 10 میلی‌گرم تریامسینولون تحت درمان قرار گرفتند. درمان به صورت هفتگی برای 3 هفته متوالی انجام شد و به مدت 6 ماه پیگیری شد. مقیاس درد (VAS) به عنوان شاخص اصلی اندازه‌گیری نتایج در نظر گرفته شد. شاخص ناتوانی اوسوستری (ODI) به عنوان نقطه پایانی ثانویه مطالعه در نظر گرفته شد. تمامی تحلیل‌های آماری به‌صورت اکتشافی با استفاده از نرم‌افزار SAS برای ویندوز، نسخه 8.2، بر روی یک کامپیوتر شخصی انجام شد. آمار توصیفی برای VAS و ODI بر اساس گروه درمان و زمان محاسبه شد. داده‌ها برای تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های تکراری ارسال شد که شامل اثرات گروه درمان، زمان و تعامل گروه درمان-زمان بود.

بیمارانی که از درد کمری رنج می‌بردند و با ACS یا دو غلظت مختلف تریامسینولون درمان شدند، کاهش چشمگیر و آماری قابل توجهی در درد و ناتوانی نشان دادند که از طریق اندازه‌گیری‌های انجام شده توسط بیماران ثبت شد. از هفته 12 تا ارزیابی نهایی در هفته 22، تزریق‌های ACS در مقایسه با هر دو گروه تریامسینولون در مورد نمره VAS درد الگوی برتری ثابتی را نشان داد، اما تفاوت آماری معنی‌دار تنها در هفته 22 در مقایسه مستقیم با گروه تریامسینولون 5 میلی‌گرم مشاهده شد. با این حال، طی 6 ماه مطالعه، هیچ تفاوت آماری معنی‌داری بین دو دوز تریامسینولون مشاهده نشد.

از لینک زیر میتوانید مطلب کامل به زبان اصلی با اطلاعات جامع این مقاله را مطالعه نمایید.