جفت و مشتقات جفت در درمان‌های ترمیمی:مطالعات تجربی، تاریخچه و چشم‌اندازها

جفت انسان یک اندام موقت منحصر به فرد است که همزیستی متقابل ارگانیسم‌های مادر و جنین را تضمین می‌کند و رشد و نمو جنین را تعیین می‌کند. در ابتدا، اعتقاد بر این بود که جنین و جفت از نظر ژنتیکی با مادر ارتباط نزدیکی دارند. اما با توسعه فناوری کمک باروری اهدای تخمک، مشخص شد که ژنوتیپ‌های آنها می‌توانند کاملاً بیگانه باشند که می‌توان آن را به عنوان یک مدل طبیعی پیوند پس از پیوند آلوژنیک در نظر گرفت. وظایف اصلی جفت، تضمین تأمین، رشد و نمو جنین و همچنین حذف محصولات متابولیک و جلوگیری از رد ایمنی است. از آنجایی که جفت یک اندام موقت است، پس از زایمان به یک ماده نجات‌بخش تبدیل می‌شود. برای دهه‌ها، پزشکان و محققان بر روی کاربرد جفت برای اهداف درمانی، در ابتدا به شکل عصاره‌ها و پیوند سلول یا بافت، کار می‌کنند و در نتیجه تجربیات تجربی قابل توجهی را جمع‌آوری می‌کنند. با این حال، در همان زمان، مقدار زیادی از تحقیقات به طور سیستماتیک انجام نشده بود و همیشه با روش‌های دارویی مرسوم و سایر روش‌های درمانی مرتبط نبود. پیشرفت‌های اخیر در رویکردهای سلول‌درمانی همراه با فرصت‌هایی برای ذخیره‌سازی خودکار، علاقه به جفت را به عنوان منبعی از مواد بیولوژیکی به طور قابل توجهی افزایش داده است. مطالعات جدید تعدادی از ویژگی‌های معمول سلول‌های مشتق شده از جفت را آشکار کرده است که جهت استفاده بالینی را تعریف می‌کنند. هدف اصلی این بررسی، شناسایی و سیستماتیک کردن ویژگی‌های عمومی خاص محصولات بیولوژیکی مختلف با منشأ جفت و توصیف امیدوارکننده‌ترین جهات برای کاربرد بالینی آنها بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌های موجود در متون علمی بود. از آنجایی که ساختارهای جفت در طیف وسیعی از درمان‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، در تجزیه و تحلیل خود، فقط داده‌هایی را در نظر گرفته‌ایم که بارها توسط چندین گروه مستقل در مقاطع زمانی مختلف تأیید شده‌اند.