
مو
فاکتور رشد اپیدرمال به عنوان یک سوئیچ زیستی در چرخه رشد مو
چرخه رشد مو شامل سه مرحله است که به نامهای آناژن (رشد)، کاتاژن (بازگشت) و تلوژن (استراحت) شناخته میشوند. این رشد چرخهای مو توسط مجموعهای از فاکتورهای رشد تنظیم میشود. اگرچه بیان طبیعی هر دو فاکتور رشد اپیدرمال (EGF) و گیرنده آن (EGFR) در غلاف ریشه بیرونی با تکمیل رشد فولیکولی کاهش مییابد، ما نشان دادیم که بیان مداوم فاکتور رشد اپیدرمال در فولیکولهای موی موشهای تراریخته، توسعه فولیکولها را در مرحله نهایی مورفوژنز متوقف میکند. دادههای بهدستآمده از ایمونوپرسیپیتاسیون و ایمونوبلاتینگ نشان داد که فاکتور رشد اپیدرمال از طریق هترو دایمرهای EGFR/ErbB2 در پوست سیگنال میدهد. علاوه بر این، استفاده موضعی از مهارکنندههای اختصاصی EGFR و ErbB2 مانند تایروفوستین AG1478 یا AG825، رشد جدید مو را در موشهای نوع وحشی بهطور کامل مهار کرد اما در موشهای تراریخته چنین تأثیری نداشت. وقتی موشهای تراریخته با موشهای waved-2 که فعالیت کینازی پایینتری در EGFR دارند تلاقی داده شدند، فنوتیپ موی آنها در نسلهای بعدی بازیابی شد. این دادهها نشان میدهند که سیگنالدهی EGFR برای شروع رشد مو ضروری است. از سوی دیگر، بیان مداوم فاکتور رشد اپیدرمال از ورود به مرحله کاتاژن جلوگیری میکند. ما پیشنهاد میدهیم که فاکتور رشد اپیدرمال به عنوان یک سوئیچ زیستی عمل میکند که در آغاز و پایان مرحله آناژن در فولیکولهای مو روشن و خاموش میشود و از ورود به و خروج از مرحله آناژن محافظت میکند.
بر اساس مطالعات قبلی درباره EGF در ارتباط با توسعه پوست و مو و با توجه به نقش حیاتی خانواده EGFR و لیگاندهای آن در توسعه پوست، ما نقش EGF و مکانیسم سیگنالدهی آن را با استفاده از یک خط موش تراریخته که به طور مداوم EGF را در پوست و فولیکولهای مو بیان میکند، بررسی کردیم. با شگفتی متوجه شدیم که بیان مداوم EGF ورود به مرحله کاتاژن را مهار میکند. علاوه بر این، به نظر میرسد که سیگنالدهی EGFR/ErbB2 برای رشد مو ضروری است. در موشها، مورفوژنز فولیکولی در روز 14.5 از توسعه جنینی آغاز شد و تا حدود 3 هفته پس از تولد ادامه داشت. مطالعه حاضر نشان داد که حتی زمانی که EGF بیش از حد بیان شده بود، بافتشناسی پوست در زمان تولد طبیعی بود. در روز 4، افزایش در ضخامت اپیدرم و کاهش در ضخامت کلی پوست و قطر فولیکولهای مو مشاهده شد که با مطالعات قبلی که تزریق EGF به حیوانات نوزاد انجام داده بودند، سازگار بود و نقش مهاری EGF در توسعه پوست را نشان میداد. همچنین نشان داده شده است که اگرچه EGFR بهطور مداوم در اپیدرم بیان میشود، بیان آن در فولیکولهای مو چند روز پس از تولد آغاز میشود. این موضوع با شروع فنوتیپ فولیکولهای مو نامنظم در جهشهای موش با از دست دادن عملکرد EGFR که از طریق همسانسازی همولوگ یا بیان یک تراریخته Egfr غالب منفی ایجاد شده بود، همخوانی دارد. برخی از فولیکولهای مو حتی چند روز بعد به لایه عضله زیرین نفوذ میکنند. این دادهها بر اهمیت سیگنالدهی EGFR در کنترل جهتگیری و طولانی شدن فولیکولهای مو تأکید دارند. یافته جدید در اینجا این است که بیان مداوم EGF باعث توقف فولیکولهای مو در مرحله 8 مورفوژنز فولیکولی میشود. این نتیجه به نظر میرسد که با گزارشهای قبلی درباره فعالیت کاتاژنزایی در گوسفندان در تضاد است، اما این اثر ممکن است به دلیل دوزهای بالای EGF باشد. در دوزهای پایینتر EGF، کاهش اندازه پیاز فولیکول و کاهش قطر فیبر پشمی مشاهده شد، مشابه آنچه در موشهای تراریخته ما دیده شد. در دوزهای بالاتر، EGF باعث پسرفت فولیکولهای پشمی میشود. این احتمالاً به دلیل مهار بیش از حد EGF در تقسیم سلولهای پیاز است که ممکن است در نهایت منجر به افزایش آپوپتوز شود. همچنین، در فولیکولهای موی انسانی کشتشده، تحریک طولانی شدن فولیکول مو و تکثیر غلاف ریشه بیرونی توسط EGF اما مهار تکثیر سلولهای ماتریکس میتواند به کاتاژن مصنوعی منجر شود. سلولهای ماتریکس به وسیله یک رشته نازک سلولهای اپیتلیالی به پاپیلای پوستی متصل باقی میمانند و این رشته اپیتلیالی نیز در فولیکولها در مراحل خاصی از کاتاژن مشاهده میشود. به طور خلاصه، تمامی گزارشها به اثری تحریککننده از EGF بر تکثیر کراتینوسیتهای پایه و سلولهای غلاف ریشه بیرونی، اما مهار تکثیر سلولهای پیاز اشاره دارند.
از لینک زیر میتوانید مطلب کامل به زبان اصلی با اطلاعات جامع این مقاله را مطالعه نمایید.