
سرم اتولوگ
پیشرفتهای جدید در درمان استئوآرتریت
استئوآرتریت (OA) یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان است. پیامدهای پزشکی، اجتماعی و مالی این بیماری، پزشکان، جراحان و محققان را ملزم میکند که به دنبال بهترین گزینه درمانی باشند تا این بیماری تحلیلبرنده مفاصل را متوقف کنند و از روشهای جراحی که در بسیاری از موارد بیش از حد توصیه میشوند، اجتناب کنند. درمانهای غیرتهاجمی مانند داروهای ضدالتهابی، فیزیوتراپی، وسایل ارتوتیک و مکملهای غذایی کارایی محدودی نشان دادهاند. امکان انجام تزریقهای داخلمفصلی با اسید هیالورونیک، کورتیکواستروئیدها یا درمان جدیدتر اما مورد انتقاد بر پایه پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، شیوه مدیریت بیماری OA را تغییر داده است.
استفاده از PRP تغییرات زیادی در درمان به وجود آورده است، زیرا عدم توافق در مورد پروتکلها، موارد کاربرد، تعداد دوزها، مقرونبهصرفه بودن و مدت زمان درمان وجود دارد. بسیاری از مقالات اثربخشی PRP را در درمان آسیبهای تاندون پیشنهاد دادهاند، اما زمانی که PRP برای درمان آسیبهای غضروفی توصیه شده است، نتایج ناهماهنگتری مشاهده شده است. برخی نویسندگان تجربه خود را در درمان OA با PRP گزارش کردهاند و به نظر میرسد که اگر به درستی تجویز شود، بهعنوان یک گزینه درمان کمکی میتواند موثر باشد.
بنابراین، باید درک کنیم که OA یک بیماری مکانیکی است که نه تنها تغییراتی در تصاویر رادیوگرافی ایجاد میکند، بلکه کیفیت زندگی را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. پاتوفیزیولوژی OA به خوبی توضیح داده شده است و به ما دانش جدید و احتمالات آیندهای برای بهبود رویکرد بالینی ارائه میدهد. از علم پایه تا جراحی، حوزه گستردهای وجود دارد که همه ما باید در آن مشارکت کنیم، زیرا جمعیت کلی در حال پیر شدن است و جایگزینی کامل مفاصل نباید تنها راهحل برای OA باشد. در اینجا مروری بهروز بر پیشرفتهای درمان OA با بیولوژیکها ارائه شده است که میتواند برای جامعه ارتوپدی مفید باشد و به آنها کمک کند که به عنوان زیستارتوپدها شناخته شوند، زیرا OA نوعی عدم تعادل در هموستاز مولکولی بین کاتابولیسم و آنابولیسم است که با استرس مکانیکی تحریک میشود.
کلیدواژهها: پلاسما، پلاکتها، اینترلوکینها، گیرندهها، اورتوکین